lunes, marzo 30, 2009

LOS VIEJOS ROCKEROS

Ten a Itaca siempre en el corazón.
No fuerces la travesía, es preferible que dure muchos años y, si es posible, que cuando llegues a la isla tengas bien claro lo que significan las "itacas".
Esa será una magnífica señal.
Gracias, Lluis.

.

16 comentarios:

niebla dijo...

aquí me tenéis, llorando como una magdalena...

Iguana dijo...

Pues sí,se te pone la piel como escarpias.Todos tenemos una Itaca.
¿Nos vemos mañana?.

coyote dijo...

Por mi parte, sí.
Que la semana pasada falté.

Lechuza dijo...

Coyote, yo també lloro, no es para menos escuchando el Viatge a Itaca musicado por nosaltre primo Lluis.
Emocionante, emocionante, muy emocionante volver a escuchar ( y ver ) después de tantos años el viejo poema de Kavafis.
En mi caso además, qué puedo decir, solamente que fue el primer LP que compré en mi vida, que me harté de escucharlo solo y con mis amigos.Sukram Coyote, hacía muchos años que no la escuchaba, y sí buen viaje a los guerreros que son fieles a su pueblo a sus amigos y a todas esas cosas por las que merece la pena seguir viviendo.
Por cierto, el saxo es estupendo.
Salud y viajes para todos.

Anónimo dijo...

TOI ITACO DE LOS NERVIOS

Anónimo dijo...

Señor anónimo quien coño eres?

iguanarepublik dijo...

El 17 del presente mes hay una cena del ateneo republicano de carabanchel.Las reservas hasta el dia14.¿Nos animamos?.

coyote dijo...

No estaría mal. Pero siempre que vayamos varios, para que sea más divertido.

Los compañeros del Nepal dijo...

Como llevas las fotos de Gredos amigo Lechuza?.Si necesitas una mano(al cuello no),avisa.

Anónimo dijo...

l¨staca
El viejo Siset me hablaba
al amanecer, en el portal,
mientras esperábamos
la salida del sol
y veíamos pasar los carros.

Siset: ¿No ves la estaca
a la que estamos todos atados?
Si no conseguimos
liberarnos de ella
nunca podremos andar.

Si tiramos fuerte, la haremos caer.
Ya no puede durar mucho tiempo.
Seguro que cae, cae, cae,
pues debe estar ya bien podrida.

Si yo tiro fuerte por aquí,
y tú tiras fuerte por allí,
seguro que cae, cae, cae,
y podremos liberarnos.

¡ Pero, ha pasado tanto tiempo así !
Las manos se me están desollando,
y en cuanto abandono un instante,
se hace más gruesa y más grande.

Ya sé que está podrida,
pero es que, Siset, pesa tanto,
que a veces me abandonan
las fuerzas.
Repíteme tu canción.

Si tiramos fuerte ...

Si yo tiro fuerte por aquí ...

El viejo Siset ya no dice nada;
se lo llevó un mal viento.
- él sabe hacia donde -,
mientras yo continúo
bajo el portal.

Y cuando pasan
los nuevos muchachos,
alzo la voz para cantar
el último canto
que él me enseñó.

Si tiramos fuerte ...

Si yo tiro fuerte por aquí,
y tú tiras fuerte por allí,
seguro que cae, cae, cae,
y podremos liberarnos.

Anónimo dijo...

ABRIL 74 DEL LLUIS

SIGO SIENDO ANONIMO.....

Compañeros, si sabéis donde duerme la luna blanca,
decidla que la quiero
pero que no puedo acercarme a marla,
porque aún hay combate.

Compañeros, si conocéis el canto de la sirena,
allá en medio del mar,
yo me acercaria a buscarla,
pero aún hay combete.

Y si un triste azar me detiene y doy en tierra,
llevad todos mis cantos
y un ramo de flores rojas
a quien tanto he amado,
si ganamos el combate.

Compañeros, si buscáis las primaveras libres,
con vosotros quiero ir
que para poder vivirlas
me hice soldado.

Y si un triste azar me detiene y doy en tierra
llevad todos mis cantos
y un ramo de flores rojas
a quien tanto he amado.
Cuando ganemos el combate.

Lechuza dijo...

¡La Estaca, Abril del 74 !
No ligo res.

Anónimo dijo...

Suecia se ha convertido en el cuarto país de la UE, tras España, Holanda y Bélgica, que permite que las parejas del mismo sexo se casen. En el mundo también está legalizado el marimonio gay en Noruega, Canadá y Suráfrica. La ley empezará a aplicarse el 1 de mayo.

El País, viernes 3 de abril de 2009

Anónimo dijo...

La canción que he colgado se titula : "Abril 74"

Anónimo dijo...

PROVERBIO HINDÚ
Un libro abierto es un ser que habla; cerrado, un amigo que espera; olvidado, un alma que perdona; pero, destruido, un corazón que llora.

coyote dijo...

Señor Anónimo, a pesar de que ningú sap el seu nom, yo quiero deleitarle con el estribillo de La Madame, en la seguridad de que va a gustarle recordarlo:
"Oh!, que esvelta i maca
que està avui, "Madame",
sembla una sirena sortida del mar,
quins cabells més ben tintats que du "Madame".
I ella res comprèn,
ensenya una dent,
riu, riu i res no diu..."
(Disculpe mi pésimo catalán).